Het contrast kan bijna niet groter: je rijdt door een smalle straat in de Amsterdamse binnenstad vol wandelende toeristen, slingerende fietsers en toeterende medeautomobilisten. Dan zoeft er een grote garagedeur voor je open en kom je in één klap in een oase van rust terecht. Het is de realiteit in deze voormalige garage midden in de grachtengordel. De huidige bewoners kochten de 350 m2 tellende garage, inclusief smeerput, zes jaar geleden in cascostaat. Het was donker en industrieel, zonder enige woonvoorziening, en had dus een flinke makeover nodig. In de Haarlemse architect Ellen Sander, die de bewoners kenden van een reportage in EH&I over haar verbouwing van een boerderij in Weesp, vonden ze de aangewezen persoon om hun toekomstige huis vorm te geven.

GLAZEN DAKEN`
Ellen: ‘Al voor de koop werd ik ingeschakeld. De opdrachtgevers wilden mijn advies voordat ze tot aankoop over zouden gaan: of ik er mogelijkheden in zag. Die zag ik zeker, want dit is natuurlijk uniek, zo veel ruimte op zo’n plek. Samen hebben we het programma van eisen opgesteld. In hoofdlijnen wilden ze een huis met twee inpandige parkeerplaatsen en drie slaapkamers. Zo’n beetje alles is op de schop gegaan. Het was een compleet lege garage van 12 meter breed en 26 meter lang, deels ongeïsoleerd. Er is een volledig nieuwe fundering onder de tuin gekomen, de vervuilde grond is afgevoerd, een hele muur is vervangen door kolommen om ruimte te maken voor de keuken en er kwam een nieuw dak op de uitbouw, met diverse glazen delen.’ Een van die daken is een glazen schuifdak van 7,5 bij 3 meter, dat elektrisch wordt bediend. Het werd speciaal ontwikkeld voor dit huis door Si-X in Benthuizen. Op ingenieuze wijze wordt het bij het openen door middel van luchtdruk iets gelift, waarna het volautomatisch zijwaarts openschuift. Ellen: ‘De snelheid waarmee het opent, was cruciaal. Als het te hard zou gaan, zou het gewicht van die enorme plaat niet op tijd te remmen zijn.’ Het dak is zowel dicht als open bijzonder. Dicht geeft het een groot gevoel van licht en ruimte. Als het is opengeschoven, worden de omliggende binnentuinen onderdeel van het interieur.

Het buitengevoel wordt nog versterkt doordat de wanden rondom het glasdak begroeid zijn met diverse soorten varens. ‘De techniek erachter is bijzonder. De groenwand heeft een voedingswand achter de planten waar continu water doorheen druppelt. Dat wordt opgevangen in een bak onder de wand. Alle techniek hebben we onzichtbaar weggewerkt; de opvangbak zit onder de afwerkvloer. Hierdoor lijkt het groen op natuurlijke wijze vanaf de grond tot uit het glasdak te groeien.’ Op de plek van de voormalige smeerput, nu in gebruik als slaapkamer en badkamer, loopt de groenwand door naar beneden, waardoor de varenmuur zelfs twee verdiepingen beslaat. ‘Als je daar staat te douchen en omhoogkijkt, waan je je in de jungle.’

ONGEKENDE RUST
‘Het huis heeft drie zones: de eerste is de garage, die met golfplaten is bekleed. De tweede is de eetkeuken, met aan weerszijden wat ik noem de ‘langslapers’, twee ranke slaapkamers met elk een eigen inloopkast en badkamer, die ervoor zorgen dat de ruimte wat insnoert en er dus meer intimiteit ontstaan is. Boven deze zone is overdwars een glasdak geplaatst. Aan weerszijden daarvan staan stalen boekenkasten, aan de onderkant vrij massief en aan de bovenkant juist transparant, alsof ze in het daglicht oplossen in oneindigheid. In gesloten vakken gaan de boeken schuil. Na de insnoering opent zich de derde zone, de woonkamer, als een oase van rust en ruimte, met daaronder de grote slaapkamer. De balustrade rondom de trap naar beneden is een afgeleide van die kast. Ik wilde een open beeld én het zicht behouden op de slaapkamer en de groenwand in de diepte.’

WONEN EN WERKEN
De rust die hier heerst, is ongekend. Het voelt alsof alles klopt, alles is op elkaar afgestemd. Of om met een van de bewoners te spreken: ‘Je ontsnapt hier echt onmiddellijk aan de drukte van de grote stad. Elke keer als ik thuiskom, voel ik de rust over me heen komen. Ik ben yogalerares en had een praktijkruimte elders. Maar toen onze kinderen de deur uitgingen, bedacht ik me dat dit gewoon de perfecte ruimte was om mijn lessen te geven. En doordat we een aantal schuifdeuren hebben waarmee de ruimte kan worden opgedeeld, blijkt dat ook perfect te werken. Dit bleek voor mij het ideale pand om wonen en werken te combineren.’